Τίποτε

Απλά μια σκιά θα είμαι...τίποτε περισσότερο...
μια σκιά στο πορτρέτο του Έρωτα...
Σκοτεινή και Θολή...

Και το κόκκινο χρώμα δίπλα μου...
σαν φωτιά σαρκάζει και γελά...
να θυμίζει ότι δεν μου δόθηκε ποτέ...

Μια ανταύγεια από πράσινο χρώμα...
στάθηκε φευγαλέα κοντά μου...
μα ξέβαψε στο φοβισμένο ανεξίτηλο φως...

Θέλω να φύγω..από το απέραντο, χιονισμένο...
κενό χαρτί της ζωής μου...
σκίζοντάς το, τελειώνουν όλα...

Στος φως των κεριών

Πάνω στο τραπέζι μόνο, ένα τόσο δα κόκκινο κερί, σε μια μπρούτζινη βάση....
Εσένα να θυμίζει...τίποτε άλλο...
Το άναψα έτσι απλά, για να φωτίσει κάθε μου σκέψη...
Η φλόγα τρεμοπαίζει σε κάθε χορό της ανάσας μου...
Κι η ανάσα μου έχει αρπάξει μια αραχνούφαντη κλωστή,
για ν΄ αγκαλιάσει τη δική σου...
Σ΄ αυτή τη χρυσοκίτρινη θεά, τα μάτια σου αντικρίζω...
Και όπως το λάδι που κυλά αργά πρωτού παγώσει,
έτσι και κείνα μοιάζουν, να τρέχουν δακρυσμένα...
Δεν έχω τίποτε άλλο να πω...
Μόνο ο καπνός υπάρχει...μαύρος και πυκνός,
για να με οδηγεί στη μορφή σου...
Αυτά τα χείλη σου, πολύ σου πάνε...
Τόσο που άρχισα να τα μισώ...
Ίσως γιατί με έκαψε το βαθυκόκκινο χρώμα τους...
Ίσως γιατί αναζητώ τη βελούδινη σάρκα τους, μέσα σε τούτο το μυστηριακό φως...
Μη μιλήσεις τώρα...μη πεις τίποτα, θα σβήσεις ότι άναψε έτσι όμορφα...
Και σ΄ αυτό το κίτρινο φως λέγονται πολλές αλήθειες...
Πρέπει να προλάβω προτού λιώσει, για να μη λιώσουν και
οι ελπίδες μου να σε ξαναβρώ...
Μέσα στο δωμάτιο όλα αχνά, φωτίζει μόνο το μονοπάτι της ζωής μου...
Στην τελευταία του πέτρα, στέκεσαι εσύ...
κι όμως νιώθω το χέρι μου κερωμένο ν΄ αγγίξει το δικό σου...
Μ΄ ένα βίαιο φύσημα, όλα τελειώνουν...
μοιάζει λες και σε πήρε μια δίνη αέρα, έτσι όπως χάθηκες...
Και τώρα στο τραπέζι σβησμένο ένα κερί μονάχο, λυπημένο...
Ανάγλυφα κατά μήκος του, αντί σταγόνες από το λάδι που κρύωσε,
τα οπάλινα δάκρυά μου...
Καμένος καπνός μυρίζει για λίγο...
Καμένα τα όνειρά μου, για πάντα...

Πικρός Σεπτέμβρης

Μία ταινία, από τις πιο αγαπημένες...Με πρωταγωνιστές, την Μικρή Λογοτέχνη, και πολλούς άλλους, που πιστεύουν ότι ο μήνας αυτός που έχει ξεκινήσει, κρύβει μια πικρία και απογοήτευση...Ένα σωρό ευθύνες...Φροντιστήρια, ιδιαίτερα, ενισχυτικές, και μια αδιάκοπη αναμονή. από ώρες, μέρες και πρόγραμμα, σχεδόν από όλους και όλα!!!! Και η ουσία ποιά είναι?Κσμιά...Απολύτως! Αγγλικά και Ασέπ περίπτωση επιτυχίας ασχολίαστη...Άντε να δούμε τι θα δούμε με το τέλος της χρονιάς...Τι πιστεύετε? Τα πράγματα θα αλλάξουν για όλους? και αν ναι, γίνεται προς το καλύτερο? Και αυτό που με ενοχλεί, είναι η αδιαφορία των υπευθύνων...Όλο θα δούμε...Και από βδομάδα...και θα σε ειδοποιήσουμε! Ένα συνεχές βούλιαγμα σε μια λίμνη από αν...Ως πότε? Αν είστε κολυμβητές της ίδιας λιμνούλας που λέγαμε, ελάτε να βουλιάξουμε παρεούλα! Η δουλειά με ανταμοιβή, όχι υλική. αλλά ηθική κυρίως, είναι η ευχαρίστηση...Τέλοσπάντων!Καλά να' μαστε και όλα θα γίνουν, δεν λένε?
Καλό βράδυ και καλή υπομονή! Προσπάθεια και τύχη! Αυτά και μόνο!!!!

Αχ ήταν τέλεια τέλεια....!!!!!

Την προηγούμενη εβδομάδα, με τις αγαπημένες μου Ελένη και Βάσω, ήμασταν μια βδομάδα Κυκλαδοδιακοπές!!!Χα χα! Μια μικρή γεύση από Νάξο και Κουφονήσια, είναι οι εικόνες που βλέπετε παραπάνω!!!
Η πρώτη είναι από τη παραλία Πισίνα των Κουφονησιών!Δεν ξέρω αν βλέπετε, αλλά
όντως η παραλία μοιάζει με πισίνα!Τα νερά ήταν βαθιά, και πρασινογάλαζα!Όταν έκανα
βουτιά εκεί μέσα, νόμιζα πως πέθανα και ότι ήμουν στον παράδεισο!!!Η Ελενίτσα που ήταν
μαζί μου, θα συμφωνήσει απόλυτα σ΄ αυτό!Προχωρήσαμε δεν ξέρω και γω, πόσα χιλιόμετρα, αφού είχαμε στη διάθεσή μας, μόνον 5 ώρες!Οι παραλίες που είδαμε, ήταν αυτή στο λιμάνι, Ο Φοίνικας, Ο Φανός, Η Πισίνα, η Ιταλίδα και το Πορί!Οποσδήποτε, ελπίζω του χρόνου να έχω
τη δυνατότητα, να πάω και να μείνω κιόλας! Η εμπειρία μας εκεί, ήταν κάτι το μοναδικό!Για
μερικά χιλιόμετρα κατά διαστήματα, ήμασταν μόνο εγώ, η Ελένη, οι πέτρες, το βουητό της θάλασσας, ο ουρανός και ο αέρας!Καμία ψυχή τριγύρω!Ευτυχώς που φυσούσε αρκετά, γιατί
η ζέστη δεν παλευόταν!!!!Νωρίτερα, πήγαμε και σε ένα άλλο νησάκι εκεί κοντά, την Ηρακλειά!Μικρό, αλλά πολύ όμορφο!Όσο για το καράβι που μας πήγε στα δυο νησιά, μπορώ να περιγράψω στο λεξικό, ακριβή ετυμολογία, της λέξης ναυτία!Ομολογώ, ότι αυτή η περιπέτεια ήταν μια από τις καλύτερες της ζωής μου!Κατάλαβα τι θα πει φυσική ελληνική ομορφιά, σε όλο το μεγαλείο της!!!!!Νησιά, που ούτε καν ξέρεις που πέφτουν στο χάρτη, είναι τα καλύτερα!!!!
Η άλλη εικόνα, είναι σούρουπο στην Πορτάρα! Αυτό το χαρακτηριστικό σημείο Ορόσημο
του νησιού, είναι λείψανο, της εισόδου, του ιερού ναού του Απόλλωνα!Και επείδη αποτελούσε
την πόρτα του, γι΄ αυτό και ονομάζεται Πορτάρα!!!!Η Νάξος είναι τεράστια σε έκταση!Το διαπιστώσαμε με τη Βασούλα και την Ελενίτσα, πολύ καλά, αφού τα λεωφορεία που χρησιμοποιούσαμε για τις μεταφορές μας κάλυπταν τις αποστάσεις σε αρκετή ώρα!Για τις παραλίες μόνο τα καλύτερα μπορώ να πω, και ειδικά, για αυτές της Μικρής Βίγλας, του Μάραγκα, και της Πλάκας!Όσο για την Αγία Άννα και τον Άγιο Προκόπιο, όχι να το παινευτώ, αλλά φτάσαμε σε αυτές με ποδήλατο!(Διαδρομή 16χμ παρακαλώ!!!!)Από μουσεία,
εντυπωσιακά, ήταν το Ενετικό κάστρο!Ειδικά η θέα από το μπαλκόνι, όπου βλέπεις αντίκρυ την Πάρο και αριστερά αχνοφαίνονται η Ίος, δεξιά η Δήλος, λίγο πιο στον ορίζοντα η Σύρος, μετά η Τήνος και μετά η Μύκονος, σε κάνει να τα χάνεις!Η Νάξος, είναι το κέντρο των Κυκλάδων, και αυτό το κάστρο ήταν ο καλύτερος τρόπος επισήμανσης κινδύνου, και στα γύρω νησιά!!!Το φαγητό μοναδικό, και το κίτρο ως παραδοσιακό ποτό του νησιού, σε 3 χρώματα, ανάλογα με τη γλυκύτητά του(Πράσινο,Λευκό,Πορτοκαλί)ήταν γευστικότατο!Το αρχαιολογικό, το λαογραφικό, και το γεωλογικό μουσείο που επισκεφτήκαμε, έδωσαν μια ακόμη εκπαιδευτική νότα στις διακοπές μας!Η νυχτερινή χωή, του νησιού ήταν αρκετά ήσυχη, τόσο που πολλές φορές, δεν ξενυχτήσαμε σε κάποιο μπαράκι.Όσο για τις κρέπες, τις βάφλες και τα κοκτέιλ που δοκιμάσαμε απλά τέλεια!Μια πιο ορεινή νότα, ήταν το χωριό Απείρανθος, όπου στη πλατεία του σεργιανούσε, λίγα λεπτά πριν- χωρίς δυστυχώς να τον προλάβουμε-, ο Μανώλης Γλέζος!Κρίμα που
δεν μπόρεσαμε να δούμε μια τόσο σπουδαία ιστορική προσωπικότητα, από κοντά!Οι κάτοικοι, το παιχνίδι με το <<κουμπί>>, τα σοκκάκια, όλα ήταν φανταστικά!Αξιοσημείωτο γεγονός, η γνωριμία μας, με την γατούλα Αλεξάνδρα, και το άλογο Ντόρα!Είμαστε φιλόζωες τι να κάνουμε???!Χα χα!
Εύχομαι κάθε χρόνο και καλύτερα! Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς, την Βάσω, και την Ελένη, που ήταν μαζί μου σε αυτό το ταξίδι, και να το επαναλάβουμε σύντομα, γιατί ήταν φανταστικαααααααααά!Μάκια κορίτσια μου!!!!
Φιλιά σε όλους!Και να θυμάστε:Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα, από την απόδραση σε κάτι νέο!!!!

Μοιράζοντας άγχη και σκέψεις...

Δεν ξέρω τι να γράψω...Αυτή η ανάρτηση δεν θα έχει κάτι το πρωτότυπο, παρά ένα μικρό τόνο εξομολόγησης... Πάνε λίγες μέρες τώρα που είμαι αρρωστούλα...
Πυρετός, αμυγδαλίτιδα,αντιβίωση κλπ κλπ...Και εκεί που καλυτερεύω, υπάρχουν κάποιες
μέρες που ξαναγίνομαι χάλια...Ουφ! Καλοκαιράκι είναι να πάρει, σνιφ!
Σκέφτομαι μόνο να΄ μαι καλά στη Νάξο-Κουφονήσια, που φεύγω την άλλη
βδομάδα...Αχ μακάρι! Προς το παρόν ήσυχα τα πράγματα! Πήγα Ποσείδι τέσσερις
μερούλες και ήταν πολύ όμορφα! Κλασικά Πλαταμώνα, και κάποια αυθημερόν στη
Χαλκιδική! Ο Ιούνης ήταν καλύτερος ομολογώ...Δεν ξέρω γιατί...Άνευ λόγου και
αιτίας αυτό με το κρυωματάκι το πήρα αρκετά στραβά! Τεσπά! Ορκίστηκε και η
Αλεξάνδρα μας την Τετάρτη! Συγχαρητήρια και από εδώ κούκλα μου!
Γενικά μελαγχολία και, ακεφιά δεν διακρίνει μόνο εμένα αλλά και την παρέα γενικά...
Ει! Γιατί έτσι; Για να ανεβούμε λίγο!!! Για να σκεφτούμε θετικά! Μπρος!
Να δούμε τι θα γίνει και με το θέμα της δουλειάς! ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!!!!
Ουφ! Θετικό μυαλό και υγεία πάνω από όλα και όλα θα πάνε καλά!
Και μην ξεχνάτε όλοι να στηρίζετε τους φίλους και τις φίλες σας σε όλες τις στιγμές!
Γιατί και μόνο μια καλή κουβέντα, μια αγκαλιά, λίγος χαβαλές, λίγες βόλτες με
τα φιλαράκια σου, και μπορείς να τα ξεχάσεις όλα!!!!
Κλείνω αυτή την ανάρτηση παραθέτωντας τους στίχους του αγαπημένου μου
κομματιού, για φέτος το καλοκαίρι! (Τρελή πόρωση) Και εύχομαι όλοι να κάνετε, τις καλύτερες διακοπές της ζωής σας!!! Πολλά πολλά φιλιά σε όλους!!!

Μaria Mena " Just hold me "

Comfortable as i am, i need your reassurance
and comfortable as you are, you count the days
But if i wanted silence, i whould whisper...
and if i wanted loneliness, i' d choose to go...
and if i liked rejection, i' d audition...
and if i didn' t love you, you would know...

And whyyyyy can't you just hold me
and howwwww come it is so hard
and dooooo you like to see me broken
and whyyyyy do i still care...still care

You say you see the light now
at the end of this narrow hall
i wish it didn' t matter
i wish i didn' t give you all

Poor little misunderstood baby
no one likes a sad face
but Ι can' t remember life whithout him
i think i did have good days (2)

***Αφιερωμένο, σε όσους και όσες βουλιάζουν σε στιγμές μοναξιάς...Ίσως για να
βουλιάξουν ακόμη περισσότερο με αυτό το κοψοφλεβέ τραγουδάκι...και να
καταλάβουν, πως ήρθε η ώρα, να βγουν στην επιφάνεια...

Μαρμαρυγή

Σε είδα στο παροντικό αύριο και όλα άστραψαν μπροστά μου...
Μονάχη μου παλεύω...
Μονάχη μου φοβάμαι και δειλιάζω στη λάμψη σου...
Σ΄ αυτή τη μορφή που τύλιξε το βλέμμα μου, όμοια
με φωτιά...
Σ΄ αυτή την ύπαρξη που λεηλάτησε τις άκρες των
ματιών μου...
Σ΄ αυτό το συνονθύλευμα που συνεπήρε κάθε κάμαρα
του μυαλού μου...
Σ΄ αυτή την υπόσταση που κάνει να ριγούν τα φύλλα
της καρδιάς μου...
Σ΄ αυτό το σκίρτημα που βίωσε σύγκορμα κάθε όψη
της ψυχής μου...

Φως που καίει την ανάσα μου
Φλόγα που υποτάσσει το εγώ μου
είσαι...

<< Moυ αρέσεις, αλλά δεν σου αρέσω....>>.

Αγαπημένα μου φιλαράκια!Νομίζω ότι όλοι λίγο-πολύ
έχουμε βρεθεί, σε μια αντίστοιχη θέση! Κάποιος ή κάποια
να μας αρέσει ε και εμείς να μην του αρέσουμε! Ή να νομίζουμε
κάτι τέτοιο!Το χειρότερο είναι όχι απλά να μας αρέσει, αλλά
να έχουμε δαγκώσει τη λαμαρίνα, σαν αποτέλεσμα να πονάει
και το δοντάκι μας! Αχ! ; ) Τι κάνεις σε μια τέτοια περίπτωση;
Τι κάνεις όταν φοβάσαι να το εξομολογηθείς, και να το βγάλεις
από μέσα σου; Τι κάνεις όταν κάθε φορά που τον/την βλέπεις η
καρδούλα σου χτυπά πιο δυνατά και το χαμόγελό σου
φτάνει μέχρι τ΄ αυτιά; Όταν η σκέψη σου γλυκαίνει μόνο
με τη μορφή του/της;
Φοβόμαστε, αυτό κάνουμε! Δειλιάζουμε να το ομολογήσουμε!
Εντάξει, άλλες οι περιπτώσεις τύπου χυλόπιτας, όπου το λες
και τελικά, ξέρεις πως και ο άλλος δεν θέλει,(εκεί και αν τα
βάφεις μαύρα) και άλλες αυτές που το κρύβεις, γιατί φοβάσαι
την απόρριψη, ή το τι θα πουν οι άλλοι, οι φίλοι, και γενικά
το να μην γίνεις ρόμπα!!!!
Επιτέλους, ας σταματήσουμε να δειλιάζουμε! Δεν είναι ντροπή!
Δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο από τον έρωτα μεταξύ ενός άνδρα
και μιας γυναίκας!
Αξίζει να προσπαθείς, έστω και αν απορριφθείς...Τουλάχιστον εσύ
το έκανες...Κανείς δεν πρέπει να μετανιώνει!!!!!!

Λεωφορείο η Αύξηση!

Συνειρμικά, αν και μου αρέσει πολύ, το Λεωφορείο ο πόθος, του Τ.Ουίλιαμς
μετά τις αυξήσεις που παρατήρησα στα ΚΤΕΛ, και στα ΑΣΤΙΚΑ
το λεωφορείο παύει, να αποτελεί, τη πρώτη επιλογή μου, και
σίγουρα το τρένο, είναι προτιμότερο! : )
Προχτές πήγα Λάρισα!Και όσον αφορά το φοιτητικό
από 9.40, το Λεωφορείο, από εδώ, ως Λάρισα,
κοστίζει πια 10.4ο!Φαντάζου, πόσο θα πήγε το κανονικό!
Θα μου πεις, μπήκαν στη μέση και εκείνα τα διόδια!
Στο αστικό από την άλλη, από 0.55,πάλι όσον αφορά το φοιτητικό,
κοστίζει πλέον, ο.75!Η αύξηση είναι αρκετή!
Ανάλογες, αυξήσεις στα εισιτήρια, θα υπάρξουν πολύ σύντομα
δυστυχώς, και εδώ στη πόλη μας!Κάτι άκουσα, πως από 0.25
στα αστικά, οι φοιτητές, θα πληρώνουν 0.50, ενώ οι μεγάλοι, από
ο.50, 1ευρώ!Αχ Ακρίβεια!
Αυτοκίνητο μήπως να επιλέξω; Μα τι λέω; Για να σκεφτούμε
πόσο έχει πάει η βενζίνη; Δύσκολη η εποχή που ζούμε!!!!

''Περνάμε καλά''!

Χμ...Μια φράση που χρησιμοποιούν, συχνά και τα δυο
φύλα, και ξέρετε που παραπέμπει!Γχούχου,γκούχου...
Παραδείγματα
Δυο αγόρια, στο κυλικείο της βιβλιοθήκης!
Αγόρι:Ε εντάξει, δεν τρέχει τίποτα με την κοπέλα...χτες
ήμουν σπίτι της και...
Φίλος του:Α?Ώστε έγινε ρε μ......Μπράβο, μπράβο...
Αγόρι:Φυσικά δεν τα έχουμε ή τίποτα τέτοιο,
...Απλά περνάμε καλά!
Δυο κορίτσια, η μια στο σπίτι της άλλης!
Κορίτσι:Καλά μην με ξαναρωτήσεις για τον....Φυσικά
και δεν είμαστε μαζί....
Φίλη της:Δηλαδή, δηλαδή, απλά βρίσκεστε;
Κορίτσι:Βρισκόμαστε αραιά και που... και καταλαβαίνεις
περνάμε καλά!
Ωραία τα παιδιά καλά κάνουν!Αλλά αναρωτιέμαι, ποιος,ποια
βρήκε την φράση αυτή!
Και να η απορία μου!Ένα ζευγάρι περνάει καλά μόνο, κάνωντας
ας μην το πω(ξέρετε τι... χα χα) ;
Γιατί δηλαδή δεν περνάει καλά, και μ΄ αυτό, και με το
να πηγαίνει βόλτες,σινεμά, για φαγητό, να βγαίνει με
φίλους,να βλέπει dvd!Εννοώ, γιατί δεν χρησιμοπούμε τη φράση
και για ζευγάρια, που έχουν μια κανονική σχέση;
Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί κανείς με τα όσα γράφω!

Άρωμα παλιού ελληνικού σινεμά

Λοιπόν φίλοι μου!Ελάτε να καθίσουμε αναπαυτικά
στις θέσεις μας, και να παρακολουθήσουμε, 17 κατά
την ταπεινή μου γνώμη ζευγάρια, λαμπρά μυθικά ονόματα,
που έγραψαν ιστορία!!!
1)Προτιμάτε την ξανθομαλλού-γατούλα Αλίκη Βουγιουκλάκη,
ή, την αρχοντική-ολόγλυκια Τζένη Καρέζη;
2)Τον καλλίφωνο-ομορφόπαιδο Δημήτρη Παπαμιχαήλ
ή τον γοητευτικότατο-γαλανομάτη Αλέκο Αλεξανδράκη;
3)Τον γκαφατζή-κοντό Νίκο Ρίζο ή τον ξεκαρδιστικό-
γλυκύτατο Κώστα Βουτσά;
4)Τον ταλαντούχο-υπέροχο Δημήτρη Χόρν ή τον Ζεν πρε
μιε-αρσενικό, Νίκο Κούρκουλο;
5)Την ερωτική-σέξι Ζωή Λάσκαρη, ή την καλλίγραμμη-
μαυρομαλλού Μάρθα Καραγιάννη;
6)Τον γοητευτικό-50άρη Λάμπρο Κωνσταντάρα, ή τον
ανεπανάληπτο-μοναδικό Διονύση Παπαγιαννόπουλο;
7)Το φτωχόπαιδο-παλικάρι Νίκο Ξανθόπουλο ή τον αρρενωπό-
κορίτσια ο... Ανδρέα Μπάρκουλη;
8)Την δραματική-υπέροχη Έλλη Λαμπέτη ή την χωρίς λόγια
Μελίνα Μερκούρη;
9)Τον σκληρό-αλύγιστο Μάνο Κατράκη ή τον κακό-υπέροχο
Σπύρο Καλογύρου;
10)Τον κορυφαίο-αξέχαστο Παντελή Ζερβό, ή τον γλυκύτατο-
γεράκο Λαυρέντη Διαννέλο;
11)Την φοβερή-ανεπανάληπτη Ρένα Βλαχοπύλου, ή την ψιλόλιγνη
ολόγλυκια Μάρω Κοντού;
12)Την κακιά-αδίσταχτη Τασσώ Καββαδία, ή την Πασταφλώρα-
μοναδική Μαίρη Αρώνη;
13)Τον απίστευτο-κωμικότατο Ντίνο Ηλιόπουλο ή τον υπέροχο-
ταλαντούχο Γιώργο Κωνσταντίνου;
14)Τον καλέ μου Άνθρωπε Θανάση Βέγγο, ή τον Πορτοκαλάδα
από ποτροκάλι Γιάννη Γκιωνάκη;
15)Τον ξεκαρδιστικό-υπέροχο Βασίλη Αυλωνίτη, ή τον αστείο-
μοναδικό, Βασίλη Λογοθετίδη;
16)Τον γαλανομάτη-γοητευτικό Φαίδωνα Γεωργίτση, ή τον
ντροπαλό-βουτυρόπαιδο Βαγγέλη Βουλγαρίδη;
17)Τον Ζήκο του 160υ Κώστα Χατζηχρήστο ή τον ξεκαρδιστικό-
φοβερό, Χρόνη Εξαρχάκο;
Και τώρα που αποφασίσατε, ανάμεσα σε τέτοιους <<Θρύλους>>
πείτε μου, ποιούς προτιμάτε, με την ψήφο σας!!!!!

Ένα ζευγάρι που βίωσε τον έρωτα, για λίγες ώρες!

Μετά από αρκετό καιρό, επιστρέφω φίλοι μου
με κάτι πολύ ρομαντικό...Πολλοί μπορεί να πείτε
σιγά!!! Μια χιλιοειπωμένη ιστορία αγάπης, είναι
ο Ρωμαίος και Ιουλιέτα, με πολύ κλάψα, πολύ
μίσος, και πολύ αίμα! Κι όμως, δεν είναι έτσι...
Το μεγαλούργημα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, είναι
από τα κορυφαία, των κορυφαίων!Υπάρχουν
Ρωμαίοι και Ιουλίετες, στην εποχή μας;
Άνθρωποι, που θα έκαναν τα πάντα για την
αγάπη; Και δεν μιλάω, για φαρμάκι ή λεπίδι,
που να τους οδηγήσει ως το θάνατο...Μιλώ
απλά, για ανθρώπους, που για την αγάπη
τους για το άλλο φύλο, θα έκαναν άλλου
είδους θυσίες!Θα έκαναν τα πάντα για να
είναι μαζί, θα είχαν πίστη, εμπιστοσύνη,
σεβασμό και αφοσίωση, ο ένας στον άλλο.
Γιατί, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, είναι μια σχέση
όταν τη ζεις, με πάθος, τρέλα και ένταση!Είναι
το να θες τον άλλον για αυτό που είναι, και όχι
για αυτό, που θα ήθελες να είναι!!!
Διαβάστε την ιστορία, του απόλυτου ρομαντικού
έρωτα, ή δείτε την ταινία του Φ.Τζεφιρέλι, με τους
Ο.Χάσει, και Λ.Γουίτινγκ, του 1968! Πραγματικά
αξίζει, να ζεις τέτοιους έρωτες, έστω, μέσα από
λίγες σελίδες, ή την οθόνη!!!! Ειδικά, όταν δεν
πρόκειται, να τους ζήσεις!!!!!!!!!!

Προμήνυμα συμφοράς

Μέσα στην Τροία και τα χρυσά παλάτια
είδα πανοπλία τρανή με ασπίδα
δυο θηλυκά μάτια γίνονταν κομμάτια
μην βλέποντας για΄ κείνον, ζωής ελπίδα

Σαν φίδια μοιάζουν, τα ξανθά μαλλιά σου
και απ΄ τα χείλη, στέρεψε η φωνή σου
Θα γίνει αυτό που Έκτορα φοβάμαι
ως λεία, σε ξένων κλίνες να κοιμάμαι

Τον Αστυάνακτα μας θα εξοντώσουν
Θα κυριευτούν τα κάστρα του Πριάμου
ως στάχτη θα μείνουν, ως κόκκος μιας άμμου
όλα τα γένη της Τροίας, θα ματώσουν

Από βασίλισσα εγώ, η Ανδρομάχη
σκλάβα θα σέρνομαι, Ελλήνων Αχαιών
Ανδρείοι Τρώες, θα πέσουνε στη μάχη
θα ακουστεί, παντού το κλάμα των θεών

Σαν το σκυλί, νεκρός θα περιφέρεσαι
ως τρόπαιο μιας άμαξας θα φέρεσαι
με οδηγό, τον ξακουστό Αχιλλέα
το σπλάχνο της Θέτιδας και του Πηλέα

Ανάθεμά σε πανάθλια Ελλάδα
που οδυρμό, θα κεράσεις την Εκάβη
και τ΄ άστρο μας άλλο πια δεν θ΄ ανάβει
το τέλος μας, θα ψάλλει και η Παλλάδα.

Ποια είναι η κουτσή Μαρία;

Μπορεί, επιτέλους κάποιος να μου πει, ποια είναι τελοσπάντων, αυτή η κουτσή Μαρία;
Ε; Από που βγήκε το όνομά της; γιατί, συνέχεια λέμε, δεν θα κάνω αυτό, δεν θα κάνω το
άλλο, δεν θα πάω εκεί, δεν θα φορέσω αυτό, γιατί το έχει, ή το κάνει και η κουτσή Μαρία;
Χμ; Ας μου πει επιτέλους κάποιος!Γιατί όχι, ας αρχίσουμε να λέμε, σιγά μην βάλω αυτό το
σακκάκι!Και ο κουφός Πέτρος το φορά! ΄Η σιγά, μην πάμε εκεί, που θα΄ ναι και η τυφλή
Χριστίνα, ή ακόμη, αυτό; ποιο; αυτό;!Μέχρι και η κουλή Ελένη το ξέρει καλέ!!!
Βγάλτε με από αυτό το αδιέξοδο!!!

Ανεκπλήρωτα

Όπως ο αέρας μυρίζει βροχή
έτσι και τα όνειρα, μυρίζουν δάκρυα
όνειρα που΄ μειναν
ανεκπλήρωτα
όνειρα δίχως έρωτα
για μια ζωή

Όπως ο πόνος φέρνει σιωπή
έτσι και τα όνειρα, σιωπούνε
όνειρα που΄ μειναν
ανεκπλήρωτα
όνειρα χωρίς έρωτα
στη ζωή

Δίχως έρωτα
ανεκπλήρωτα
όνειρα...

Ελληνικοί στίχοι στο Zombie!!!

Ναι! πριν δυό χρόνια, είπα να κάνω και εγώ, αυτό που κάνουν πολλοί
συνθέτες, και έγραψα μερικούς στίχους, για το Zombie, των Cranberries.
Φυσικά δεν συγκρίνονται με τους αγγλικούς, και ούτε αποτελούν μετάφραση,
απλά, επειδή μου άρεσε πολύ το κομμάτι, είπα να κάνω μια προσπάθεια!!!

Κρυμμένο μέσα στην ψυχή μου,
βαθύ έχω και άδειο καημό
και αν καίει ξανά το κορμί μου,
δεν ξέρω σε ποιον να το πω

Μια φορά, να σε δω, να σου πω, σ΄ αγαπώ
προσπαθώ
πολεμώ
δεν το αντέχω
σαν σκιά τριγυρνάς, το μυαλό κυβερνάς
δεν μπορώ
δεν μπορώ
δεν το αντέχω

Σ΄αγαπάω, Σ΄αγαπάω, Σ΄ αγαπωωώ...

Η μέρα φεύγει
η νύχτα γεννιέται ξανά
το αστέρι που τώρα φέγγει
μια αγάπη κρυφή μαρτυρά

Το Τίμημα

Ένας δυνατός έρωτας, πληρώνει πάντα
και ένα τίμημα! Είναι σαν ένα ζευγάρι,
από ήλιο και σελήνη...Συναντιούνται
και φλερτάρουν, μόνο λίγα δευτερόλεπτα
στο άρωμα της δύσης, και της ανατολής...
ΚΑΘΕ φορά όμως και ΚΑΘΕ μέρα, είναι
εκεί, για ΠΑΝΤΑ!

O Καφές σου έχει κρυώσει και το ράδιο κλειστό...

Αγαπημένοι μου φίλοι, θέλω να μου πείτε με αφορμή, αυτό το υπέροχο τραγούδι των
Πυξ-Λαξ, τι κάνουμε, όταν:
1: Ο καφές του/της έχει πια κρυώσει(Ελληνικός,Νες,Γαλλικός,καπουτσίνο-δεν έχει σημασία);
2:το ράδιο είναι κλειστό τώρα για μέρες(Μελωδικός, Ερωτικός και άλλες αγαπημένες συχνότητες!Αχ, Βαχ!)
3:τον/την θυμόμαστε, που είχε ξαπλώσει/που ξάπλωνε στου μονού μας κρεββατιού(καναπέ,διπλού ό,τι προτιμάτε), τις καλημέρες;
Ει! Θέλω συμβουλές!!!

Νοσταλγία

Είναι πράγματι, μια τόσο γλυκόπικρη γεύση στο νου...
Κάτι χαμένο, κάτι σαν κενό, κάτι σαν κόμπος στο λαιμό...
Κάτι σαν ένα καρφί που κοιμάται στην καρδιά σου...
Σαν ένα γιατί που ρωτάει την ψυχή σου...
Σαν ένα φοβάμαι, μήπως δεν ξαναδώ, δεν ξαναγγίξω...

ότι άφησα και ότι μ΄άφησε πίσω...

Pencil

Να΄μαι κι εγώ.
Αυτό είναι το πρώτο μου Blog, και είμαι πολύ πολύ χαρούμενη.
Μαζί θα πάρουμε μολύβι και χαρτί, ποντίκι και πληκτρολόγιο
και θα πούμε όλα όσα υπάρχουν μέσα στην καρδιά μας... Εγώ,
θα είμαι πάντα εδώ, για να σας ακούω, να σας διαβάζω, και να
μαθαίνω από σας... Ελπίζω να σας αρέσει...