Τελευταία αυγή

Σ΄ αυτό το απρόσμενο σκοτάδι αφέθηκα ελεύθερη,
φόρεμα παλιό, μια κενή οντότητα...
Ασθματική σιγή απ΄έξω...
Δευτερόλεπτα μετά χόρεψα με την ηώ και φυλακίστηκα
για πάντα εκεί...
Στενάχωρες σκέψεις σε κάθε κυψέλη του μυαλού μου...
Παγίδεψαν τα μάτια μου στο αέναο φως...
Φοβάμαι να τα έχω ανοιχτά...
Φοβάμαι τις εικόνες που αιχμαλωτίζουν...
Τις τριγύρω εικόνες...
Γιατί να τα έχω κλειστά...
Για να ανασκαλεύουν όνειρα;
Τα απύθμενα όνειρα...
Η παράξενη χορεύτρια με παίρνει πάλι
από το χέρι...
Σφίγγω το μανίκι της και χάνομαι στην
καταχνιά του πουθενά...