έτσι και τα όνειρα, μυρίζουν δάκρυα
όνειρα που΄ μειναν
ανεκπλήρωτα
όνειρα δίχως έρωτα
για μια ζωή
Όπως ο πόνος φέρνει σιωπή
έτσι και τα όνειρα, σιωπούνε
όνειρα που΄ μειναν
ανεκπλήρωτα
όνειρα χωρίς έρωτα
στη ζωή
Δίχως έρωτα
ανεκπλήρωτα
όνειρα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
κανένα όνειρο δεν μένει ανεκπλήρωτο. πρέπει απλά να προσπαθήσεις πολύ για να πραγματοποιηθεί
Δεν ήξερα, ομολογώ, δεν ήξερα! Σε έβλεπα να χαμογελάς, να χορεύεις, να τρως, να πίνεις, να μιλάς και να σιωπαίνεις... αλλά δεν ήξερα! Σε έβλεπα να στέκεσαι ψηλή, αγέρωχη, όμορφη, επιβλητική... αλλά, όχι, αυτό δεν το περίμενα. Με τίποτα. Με αιφνιδίασες. Με ξάφνιασες. Με αναποδογύρισες. Με γκρέμισες. Δεν είχα ιδέα. Δεν ήξερα....
Εσύ φταις! Ναι, ΕΣΥ. Εσύ, που κυκλοφορούσες ανάμεσά μας και φορούσες μάσκα. Εσύ, που παρίστανες μια κοινή έφηβη σαν όλες τις άλλες. Εσύ, που δεν μας έδειξες ποτέ ούτε το ελάχιστο από αυτό που έδειξες σε τόσο λίγο διάστημα σε αυτό το blog. Κάτι από την ψυχή σου. Κάτι από το ταλέντο σου. Δεν πειράζει. Τώρα ξέρω. Τώρα ξέρω πολύ περισσότερα από πριν. Και θα μάθω κι άλλα. Θέλω να μάθω κι άλλα. Αρκεί να με αφήσεις. Αρκεί να συνεχίσεις. Να συνεχίσεις να γράφεις ΕΔΩ, εδώ όπου όλοι μπορούν να σε δούνε και να σε διαβάσουνε. Και μαζί τους κι εγώ...
Συνέχισε να γράφεις...
Συνέχισε, Σε παρακαλώ...!
Ναι πράσινη κλωστή μου!!!Έτσι είναι!!!Πρέπει συνέχεια, να προσπαθούμε, για όλα!Μα γιατί στ΄ αλήθεια αυτό; Γιατί συνέχεια να μοχθούμε;Δεν γίνεται έστω και μία φορά, κάτι, να μας χαριστεί απλόχερα;Θα μου πεις και αυτό να γίνει, συνέχεια θα μένουμε με μια ανεκπλήρωτη γεύση...Συνέχεια ο άνθρωπος, πρέπει να θέλει, και να προσπαθεί...
Εmvy μου, τα λόγια σου είναι πραγματικά πανέμορφα!!!Δεν έχω λόγια...Σ΄ ευχαριστώ τόσο πολύ...Συνεχίζω, να πιστεύω, πως τα όνειρα, παραμένουν ανεκπλήρωτα...Εντάξει υπερβάλλω, όχι και όλα, αλλά τα περισσότερα, σίγουρα...Τουλάχιστον, ένα όνειρο μου εκπληρώνεται, έτσι το βλέπω!!!Άτομα, σαν εσένα, να μιλούν και να γράφουν στο blog μου!!! Αναμένω, και άλλα σου σχόλια, και αναρτήσεις σου!!!
καλό βραδάκι!!!
Με αφορμή τα δημοσιεύματά σου στο blog
Καλησπέρα μελαγχολική μας φιλενάδα!!! Έχω να συμφωνήσω με τη maroula,πολύ φόρα πήρες! Κατά τη γνώμη μου πρέπει να αφήσεις πίσω όλα αυτά για τα οποία τώρα μελαγχολείς και είσαι σκεπτική και να προχωρήσεις μπροστά. Κάθε εμπόδιο για καλό δε λένε ?? Διότι μόνο με το να σκέφτεσαι θετικά και με αισιοδοξία για τα μελλούμενα πιστεύω πως θα έρθουν και τα καλύτερα …(Να σου πω την αλήθεια και γω δεν μπορώ να σκέφτομαι θετικά όταν είμαι κάπως χάλια. Έχω τον Άλεξ και εσάς τις φίλες μου να με στηρίζετε όταν χρειαστεί.) χεχεχε παρεκτρέπομαι…Λοιπόν φιλενάδα, σου εύχομαι καλή αρχή με το blog σου, τα επόμενά σου δημοσιεύματα να έχουν τόνους πιο αισιόδοξους και ελπιδοφόρους!!!
…… ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕ ΣΕ ΠΡΟΛΑΒΑ ΓΙΑΤΙ ΠΑΛΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΕ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΣ ΜΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΒΡΕ ΧΑΖΟΥΛΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΕΙΠΑΜΕ???…. keep writing we love you !!!! x x x
Φιλάκια πολλά.
Γκυκιά μου!!!Σ΄ ευχαριστώ πολύ πολύ!!!Τα λόγια σου, είναι πραγματικά, τόσο όμορφα!!!Αυτό το μολύβι, ομολογώ πως έχει πολλά να γράψει!!!Πολλά να πει!Χαρούμενα και μη!Νοσταλγικά και αστεία...Θέλω να έχω κοντά μου, άτομα σαν εσένα!Να βλέπουν τις γραμμές που γεννιούνται από αυτό, και γιατί όχι; Αν χρειαστεί, να κρατούν και από μια γομολάστιχα!Ασπάζομαι τη γνώμη τους!
Έτσι το όνειρο μου, δεν θα είναι ανεκπλήρωτο! Αυτός άλλωστε, είναι ο στόχος του Blog μου, τα μολύβια, να πάρουν φωτιά...
Φιλάκια καλή μου!!!Χαιρετισμούς, στην Πάτρα και τον Άλεξ!
Δημοσίευση σχολίου