Τελευταία αυγή

Σ΄ αυτό το απρόσμενο σκοτάδι αφέθηκα ελεύθερη,
φόρεμα παλιό, μια κενή οντότητα...
Ασθματική σιγή απ΄έξω...
Δευτερόλεπτα μετά χόρεψα με την ηώ και φυλακίστηκα
για πάντα εκεί...
Στενάχωρες σκέψεις σε κάθε κυψέλη του μυαλού μου...
Παγίδεψαν τα μάτια μου στο αέναο φως...
Φοβάμαι να τα έχω ανοιχτά...
Φοβάμαι τις εικόνες που αιχμαλωτίζουν...
Τις τριγύρω εικόνες...
Γιατί να τα έχω κλειστά...
Για να ανασκαλεύουν όνειρα;
Τα απύθμενα όνειρα...
Η παράξενη χορεύτρια με παίρνει πάλι
από το χέρι...
Σφίγγω το μανίκι της και χάνομαι στην
καταχνιά του πουθενά...

Τίποτε

Απλά μια σκιά θα είμαι...τίποτε περισσότερο...
μια σκιά στο πορτρέτο του Έρωτα...
Σκοτεινή και Θολή...

Και το κόκκινο χρώμα δίπλα μου...
σαν φωτιά σαρκάζει και γελά...
να θυμίζει ότι δεν μου δόθηκε ποτέ...

Μια ανταύγεια από πράσινο χρώμα...
στάθηκε φευγαλέα κοντά μου...
μα ξέβαψε στο φοβισμένο ανεξίτηλο φως...

Θέλω να φύγω..από το απέραντο, χιονισμένο...
κενό χαρτί της ζωής μου...
σκίζοντάς το, τελειώνουν όλα...

Στος φως των κεριών

Πάνω στο τραπέζι μόνο, ένα τόσο δα κόκκινο κερί, σε μια μπρούτζινη βάση....
Εσένα να θυμίζει...τίποτε άλλο...
Το άναψα έτσι απλά, για να φωτίσει κάθε μου σκέψη...
Η φλόγα τρεμοπαίζει σε κάθε χορό της ανάσας μου...
Κι η ανάσα μου έχει αρπάξει μια αραχνούφαντη κλωστή,
για ν΄ αγκαλιάσει τη δική σου...
Σ΄ αυτή τη χρυσοκίτρινη θεά, τα μάτια σου αντικρίζω...
Και όπως το λάδι που κυλά αργά πρωτού παγώσει,
έτσι και κείνα μοιάζουν, να τρέχουν δακρυσμένα...
Δεν έχω τίποτε άλλο να πω...
Μόνο ο καπνός υπάρχει...μαύρος και πυκνός,
για να με οδηγεί στη μορφή σου...
Αυτά τα χείλη σου, πολύ σου πάνε...
Τόσο που άρχισα να τα μισώ...
Ίσως γιατί με έκαψε το βαθυκόκκινο χρώμα τους...
Ίσως γιατί αναζητώ τη βελούδινη σάρκα τους, μέσα σε τούτο το μυστηριακό φως...
Μη μιλήσεις τώρα...μη πεις τίποτα, θα σβήσεις ότι άναψε έτσι όμορφα...
Και σ΄ αυτό το κίτρινο φως λέγονται πολλές αλήθειες...
Πρέπει να προλάβω προτού λιώσει, για να μη λιώσουν και
οι ελπίδες μου να σε ξαναβρώ...
Μέσα στο δωμάτιο όλα αχνά, φωτίζει μόνο το μονοπάτι της ζωής μου...
Στην τελευταία του πέτρα, στέκεσαι εσύ...
κι όμως νιώθω το χέρι μου κερωμένο ν΄ αγγίξει το δικό σου...
Μ΄ ένα βίαιο φύσημα, όλα τελειώνουν...
μοιάζει λες και σε πήρε μια δίνη αέρα, έτσι όπως χάθηκες...
Και τώρα στο τραπέζι σβησμένο ένα κερί μονάχο, λυπημένο...
Ανάγλυφα κατά μήκος του, αντί σταγόνες από το λάδι που κρύωσε,
τα οπάλινα δάκρυά μου...
Καμένος καπνός μυρίζει για λίγο...
Καμένα τα όνειρά μου, για πάντα...

Πικρός Σεπτέμβρης

Μία ταινία, από τις πιο αγαπημένες...Με πρωταγωνιστές, την Μικρή Λογοτέχνη, και πολλούς άλλους, που πιστεύουν ότι ο μήνας αυτός που έχει ξεκινήσει, κρύβει μια πικρία και απογοήτευση...Ένα σωρό ευθύνες...Φροντιστήρια, ιδιαίτερα, ενισχυτικές, και μια αδιάκοπη αναμονή. από ώρες, μέρες και πρόγραμμα, σχεδόν από όλους και όλα!!!! Και η ουσία ποιά είναι?Κσμιά...Απολύτως! Αγγλικά και Ασέπ περίπτωση επιτυχίας ασχολίαστη...Άντε να δούμε τι θα δούμε με το τέλος της χρονιάς...Τι πιστεύετε? Τα πράγματα θα αλλάξουν για όλους? και αν ναι, γίνεται προς το καλύτερο? Και αυτό που με ενοχλεί, είναι η αδιαφορία των υπευθύνων...Όλο θα δούμε...Και από βδομάδα...και θα σε ειδοποιήσουμε! Ένα συνεχές βούλιαγμα σε μια λίμνη από αν...Ως πότε? Αν είστε κολυμβητές της ίδιας λιμνούλας που λέγαμε, ελάτε να βουλιάξουμε παρεούλα! Η δουλειά με ανταμοιβή, όχι υλική. αλλά ηθική κυρίως, είναι η ευχαρίστηση...Τέλοσπάντων!Καλά να' μαστε και όλα θα γίνουν, δεν λένε?
Καλό βράδυ και καλή υπομονή! Προσπάθεια και τύχη! Αυτά και μόνο!!!!

Αχ ήταν τέλεια τέλεια....!!!!!

Την προηγούμενη εβδομάδα, με τις αγαπημένες μου Ελένη και Βάσω, ήμασταν μια βδομάδα Κυκλαδοδιακοπές!!!Χα χα! Μια μικρή γεύση από Νάξο και Κουφονήσια, είναι οι εικόνες που βλέπετε παραπάνω!!!
Η πρώτη είναι από τη παραλία Πισίνα των Κουφονησιών!Δεν ξέρω αν βλέπετε, αλλά
όντως η παραλία μοιάζει με πισίνα!Τα νερά ήταν βαθιά, και πρασινογάλαζα!Όταν έκανα
βουτιά εκεί μέσα, νόμιζα πως πέθανα και ότι ήμουν στον παράδεισο!!!Η Ελενίτσα που ήταν
μαζί μου, θα συμφωνήσει απόλυτα σ΄ αυτό!Προχωρήσαμε δεν ξέρω και γω, πόσα χιλιόμετρα, αφού είχαμε στη διάθεσή μας, μόνον 5 ώρες!Οι παραλίες που είδαμε, ήταν αυτή στο λιμάνι, Ο Φοίνικας, Ο Φανός, Η Πισίνα, η Ιταλίδα και το Πορί!Οποσδήποτε, ελπίζω του χρόνου να έχω
τη δυνατότητα, να πάω και να μείνω κιόλας! Η εμπειρία μας εκεί, ήταν κάτι το μοναδικό!Για
μερικά χιλιόμετρα κατά διαστήματα, ήμασταν μόνο εγώ, η Ελένη, οι πέτρες, το βουητό της θάλασσας, ο ουρανός και ο αέρας!Καμία ψυχή τριγύρω!Ευτυχώς που φυσούσε αρκετά, γιατί
η ζέστη δεν παλευόταν!!!!Νωρίτερα, πήγαμε και σε ένα άλλο νησάκι εκεί κοντά, την Ηρακλειά!Μικρό, αλλά πολύ όμορφο!Όσο για το καράβι που μας πήγε στα δυο νησιά, μπορώ να περιγράψω στο λεξικό, ακριβή ετυμολογία, της λέξης ναυτία!Ομολογώ, ότι αυτή η περιπέτεια ήταν μια από τις καλύτερες της ζωής μου!Κατάλαβα τι θα πει φυσική ελληνική ομορφιά, σε όλο το μεγαλείο της!!!!!Νησιά, που ούτε καν ξέρεις που πέφτουν στο χάρτη, είναι τα καλύτερα!!!!
Η άλλη εικόνα, είναι σούρουπο στην Πορτάρα! Αυτό το χαρακτηριστικό σημείο Ορόσημο
του νησιού, είναι λείψανο, της εισόδου, του ιερού ναού του Απόλλωνα!Και επείδη αποτελούσε
την πόρτα του, γι΄ αυτό και ονομάζεται Πορτάρα!!!!Η Νάξος είναι τεράστια σε έκταση!Το διαπιστώσαμε με τη Βασούλα και την Ελενίτσα, πολύ καλά, αφού τα λεωφορεία που χρησιμοποιούσαμε για τις μεταφορές μας κάλυπταν τις αποστάσεις σε αρκετή ώρα!Για τις παραλίες μόνο τα καλύτερα μπορώ να πω, και ειδικά, για αυτές της Μικρής Βίγλας, του Μάραγκα, και της Πλάκας!Όσο για την Αγία Άννα και τον Άγιο Προκόπιο, όχι να το παινευτώ, αλλά φτάσαμε σε αυτές με ποδήλατο!(Διαδρομή 16χμ παρακαλώ!!!!)Από μουσεία,
εντυπωσιακά, ήταν το Ενετικό κάστρο!Ειδικά η θέα από το μπαλκόνι, όπου βλέπεις αντίκρυ την Πάρο και αριστερά αχνοφαίνονται η Ίος, δεξιά η Δήλος, λίγο πιο στον ορίζοντα η Σύρος, μετά η Τήνος και μετά η Μύκονος, σε κάνει να τα χάνεις!Η Νάξος, είναι το κέντρο των Κυκλάδων, και αυτό το κάστρο ήταν ο καλύτερος τρόπος επισήμανσης κινδύνου, και στα γύρω νησιά!!!Το φαγητό μοναδικό, και το κίτρο ως παραδοσιακό ποτό του νησιού, σε 3 χρώματα, ανάλογα με τη γλυκύτητά του(Πράσινο,Λευκό,Πορτοκαλί)ήταν γευστικότατο!Το αρχαιολογικό, το λαογραφικό, και το γεωλογικό μουσείο που επισκεφτήκαμε, έδωσαν μια ακόμη εκπαιδευτική νότα στις διακοπές μας!Η νυχτερινή χωή, του νησιού ήταν αρκετά ήσυχη, τόσο που πολλές φορές, δεν ξενυχτήσαμε σε κάποιο μπαράκι.Όσο για τις κρέπες, τις βάφλες και τα κοκτέιλ που δοκιμάσαμε απλά τέλεια!Μια πιο ορεινή νότα, ήταν το χωριό Απείρανθος, όπου στη πλατεία του σεργιανούσε, λίγα λεπτά πριν- χωρίς δυστυχώς να τον προλάβουμε-, ο Μανώλης Γλέζος!Κρίμα που
δεν μπόρεσαμε να δούμε μια τόσο σπουδαία ιστορική προσωπικότητα, από κοντά!Οι κάτοικοι, το παιχνίδι με το <<κουμπί>>, τα σοκκάκια, όλα ήταν φανταστικά!Αξιοσημείωτο γεγονός, η γνωριμία μας, με την γατούλα Αλεξάνδρα, και το άλογο Ντόρα!Είμαστε φιλόζωες τι να κάνουμε???!Χα χα!
Εύχομαι κάθε χρόνο και καλύτερα! Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς, την Βάσω, και την Ελένη, που ήταν μαζί μου σε αυτό το ταξίδι, και να το επαναλάβουμε σύντομα, γιατί ήταν φανταστικαααααααααά!Μάκια κορίτσια μου!!!!
Φιλιά σε όλους!Και να θυμάστε:Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα, από την απόδραση σε κάτι νέο!!!!

Μοιράζοντας άγχη και σκέψεις...

Δεν ξέρω τι να γράψω...Αυτή η ανάρτηση δεν θα έχει κάτι το πρωτότυπο, παρά ένα μικρό τόνο εξομολόγησης... Πάνε λίγες μέρες τώρα που είμαι αρρωστούλα...
Πυρετός, αμυγδαλίτιδα,αντιβίωση κλπ κλπ...Και εκεί που καλυτερεύω, υπάρχουν κάποιες
μέρες που ξαναγίνομαι χάλια...Ουφ! Καλοκαιράκι είναι να πάρει, σνιφ!
Σκέφτομαι μόνο να΄ μαι καλά στη Νάξο-Κουφονήσια, που φεύγω την άλλη
βδομάδα...Αχ μακάρι! Προς το παρόν ήσυχα τα πράγματα! Πήγα Ποσείδι τέσσερις
μερούλες και ήταν πολύ όμορφα! Κλασικά Πλαταμώνα, και κάποια αυθημερόν στη
Χαλκιδική! Ο Ιούνης ήταν καλύτερος ομολογώ...Δεν ξέρω γιατί...Άνευ λόγου και
αιτίας αυτό με το κρυωματάκι το πήρα αρκετά στραβά! Τεσπά! Ορκίστηκε και η
Αλεξάνδρα μας την Τετάρτη! Συγχαρητήρια και από εδώ κούκλα μου!
Γενικά μελαγχολία και, ακεφιά δεν διακρίνει μόνο εμένα αλλά και την παρέα γενικά...
Ει! Γιατί έτσι; Για να ανεβούμε λίγο!!! Για να σκεφτούμε θετικά! Μπρος!
Να δούμε τι θα γίνει και με το θέμα της δουλειάς! ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!!!!
Ουφ! Θετικό μυαλό και υγεία πάνω από όλα και όλα θα πάνε καλά!
Και μην ξεχνάτε όλοι να στηρίζετε τους φίλους και τις φίλες σας σε όλες τις στιγμές!
Γιατί και μόνο μια καλή κουβέντα, μια αγκαλιά, λίγος χαβαλές, λίγες βόλτες με
τα φιλαράκια σου, και μπορείς να τα ξεχάσεις όλα!!!!
Κλείνω αυτή την ανάρτηση παραθέτωντας τους στίχους του αγαπημένου μου
κομματιού, για φέτος το καλοκαίρι! (Τρελή πόρωση) Και εύχομαι όλοι να κάνετε, τις καλύτερες διακοπές της ζωής σας!!! Πολλά πολλά φιλιά σε όλους!!!

Μaria Mena " Just hold me "

Comfortable as i am, i need your reassurance
and comfortable as you are, you count the days
But if i wanted silence, i whould whisper...
and if i wanted loneliness, i' d choose to go...
and if i liked rejection, i' d audition...
and if i didn' t love you, you would know...

And whyyyyy can't you just hold me
and howwwww come it is so hard
and dooooo you like to see me broken
and whyyyyy do i still care...still care

You say you see the light now
at the end of this narrow hall
i wish it didn' t matter
i wish i didn' t give you all

Poor little misunderstood baby
no one likes a sad face
but Ι can' t remember life whithout him
i think i did have good days (2)

***Αφιερωμένο, σε όσους και όσες βουλιάζουν σε στιγμές μοναξιάς...Ίσως για να
βουλιάξουν ακόμη περισσότερο με αυτό το κοψοφλεβέ τραγουδάκι...και να
καταλάβουν, πως ήρθε η ώρα, να βγουν στην επιφάνεια...

Μαρμαρυγή

Σε είδα στο παροντικό αύριο και όλα άστραψαν μπροστά μου...
Μονάχη μου παλεύω...
Μονάχη μου φοβάμαι και δειλιάζω στη λάμψη σου...
Σ΄ αυτή τη μορφή που τύλιξε το βλέμμα μου, όμοια
με φωτιά...
Σ΄ αυτή την ύπαρξη που λεηλάτησε τις άκρες των
ματιών μου...
Σ΄ αυτό το συνονθύλευμα που συνεπήρε κάθε κάμαρα
του μυαλού μου...
Σ΄ αυτή την υπόσταση που κάνει να ριγούν τα φύλλα
της καρδιάς μου...
Σ΄ αυτό το σκίρτημα που βίωσε σύγκορμα κάθε όψη
της ψυχής μου...

Φως που καίει την ανάσα μου
Φλόγα που υποτάσσει το εγώ μου
είσαι...